فرآوری کائولن شامل جداسازی ناخالصی‌ها به منظور استفاده در صنایع مختلف می‌باشد. ناخالصی‌های همراه با کائولن شامل زاج، گچ، پيريت، فلدسپات‌ها تجزيه نشده و گاها کوارتز می‌باشد.
مراحل تشکیل کائولن. کائولن به طور طبیعی در اثر فرسایش سنگ های آذرین مانند گرانیت، توسط عوامل طبیعی مانند باران و باد ایجاد می‌شود.
1. کاربرد کائولن در مواد پایه سیمانی. کائولن در اثر کم آبی به متاکائولین تبدیل می شود. سیمان را معمولاً می توان با فعال سازی قلیایی تهیه کرد یا به عنوان افزودنی به مواد بتن استفاده کرد.
فرآوری کائولن شامل جداسازی ناخالصی‌ها به منظور استفاده در صنایع مختلف می‌باشد. ناخالصی‌های همراه با کائولن شامل زاج، گچ، پيريت، فلدسپات‌ها تجزيه نشده و گاها کوارتز می‌باشد.
روش های فراوری کائولن با رویکرد پیشرفت های اخیر محل انتشار: دومین کنفرانس بین المللی و ششمین کنفرانس ملی مواد، متالورژی و معدن
کائولن کد ks-251. این کائولن با استحکام بسیار بالا، آلومین بالای 24%، درصد آهن مناسب، جهت تولید آجر نسوز نما (با رنگ های قرمز، آجر انگلیسی و قهوه ای) بسیار مناسب می باشد.
بعد از شناسایی معدن، مراحل استخراج آن شامل مراحل زیر است: حفاری: در این مرحله، با استفاده از دستگاه های حفاری، ابتدا به عمق معدن حفر می شود تا به لایه کائولن برسیم.
به عنوان مثال کائولن کلسینه شده، کائولن شسته شده توسط آب، حرارت نخورده، پودر شده، دانه بندی شده و متاکائولن پر کننده هر کدام فرآوری متفاوت داشته اند.
کائولن با نام کانی شناسی کائولینیت با فرمول شیمیایی Al4(OH)8(Si4O10) در سیستم تری کلینیک و سختی حدود 5/2-1، دارای 5/39 درصد Al2O3،5/46 درصد SiO2 و 14 درصد آب بوده و وزن مخصوص 6/2 – 1/2 گرم بر سانتی مترمکعبو نقطه ذوب ...
روش های متداول فرآوری کائولن. کائولن ابتدا به‌صورت خشک فرآوری می‌شود که شامل خردکن، خشک‌کردن و نرم‌کردن است، که محصول آن کائولن با کاربری در سرامیک، رنگ و لاستیک است.
